Ik heb geen stress, hoor!

‘Ik heb geen stress hoor, dus ik heb jou niet nodig’, was de reactie die ik kreeg toen ik uitlegde dat ik stress- en burn-out coach ben. Ik besloot toch even verder te vragen.

Ik heb deze initiële reactie namelijk al vaker gekregen, terwijl de realiteit anders bleek te zijn. En het is ook heel logisch dat dat de eerste gedachte is. Want niemand wil toegeven dat stress wel degelijk een probleem is. Of je ziet simpelweg de signalen niet.
Je ziet het misschien om je heen, al die mensen met stress, maar jij?

Jij hebt toch geen stress? Toch?!

‘Spelen er op dit moment misschien zaken die je wakker houden?’ vroeg ik verderop in het gesprek. Ja dat wel, maar ik lig heel vaak te piekeren en te malen en denk dat ik het allemaal niet goed doe, was de reactie.
Oké.

‘En heb je vaak last van vage lichamelijke klachten?’ Ja, ik heb wel eens last van mijn nek en schouders, maar dan ga ik naar de fysiotherapeut en dan is het weer even goed. En o ja, ik heb ook regelmatig hoofdpijn of migraine. Maar daar helpt een paracetamolletje tegen.

‘En hoe gaat het thuis?’ Goed hoor, behalve dat mijn man en kinderen de laatste tijd wel vaak zeggen dat ik chagrijnig en kribbig ben en dat dan op hen af reageer.
Hmmm, oké.

Ik hoor bijna dagelijks van mensen die ‘ineens’, van de één op de andere dag, totaal geen energie meer hebben, niet meer uit bed kunnen komen en alleen maar kunnen huilen. Conclusie: burn-out.

Een burn-out ontstaat echter nooit ineens. Je lichaam en geest hebben je al zo vaak proberen te waarschuwen. Maar als je die rode vlaggen niet herkent of erkent, om welke reden dan ook, dan gaat het een keer fout.
Lichamelijke signalen zijn o.a. vermoeidheid, vaker ziek zijn, last van nek en rug, hoofdpijn, hartkloppingen en maagproblemen.
Daarnaast zijn er ook psychische signalen, namelijk een gespannen gevoel, prikkelbaarheid, piekeren, vergeetachtigheid, minder genieten van dingen, huilen en een lager zelfvertrouwen.

Het gaat dus vaak om vage klachten die geen directe oorzaak lijken te hebben en zich alsmaar opstapelen. Dat zorgt er ook voor dat veel mensen hiermee zo lang doorlopen, omdat ze denken dat de klachten vanzelf wel over gaan of van tijdelijke aard zijn.

Klopt.

Stress is eigenlijk gewoon spanning. Je hebt een beetje spanning nodig om goed te kunnen functioneren. Deze spanning zorgt er namelijk voor dat je lichaam klaar is voor actie.

Je lichaam kent echter het verschil niet tussen bijvoorbeeld een deadline op je werk of een levensbedreigende situatie. Je hersenen geven in beide gevallen een signaal af voor het aanmaken van adrenaline, wat je klaarmaakt om te vechten of te vluchten.
Maar wanneer er op de lange termijn te veel spanning aanwezig is, vaak veroorzaakt door hoge werkdruk in combinatie met spanning of druk in de privé-situatie, kan dit leiden tot klachten.

Nadat de ‘spannende situatie’ oftewel het gevaar geweken is, heeft je lichaam een tijdje nodig om te herstellen. Wanneer je die hersteltijd niet pakt, of wanneer er zich binnen korte tijd weer een stress-situatie voordoet blijft het lichaam in de actiestand. Als die actiestand maar lang genoeg aanhoudt of zich herhaalt kan dit uiteindelijk leiden tot overspannenheid of burn-out. Je put je lichaam als het ware uit.
Wanneer de eerste signalen van aanhoudende stress zich voordoen, is het dus belangrijk om die hersteltijd te pakken.

Zoals gezegd is de eerste stap herkennen en erkennen van de signalen die je lichaam afgeeft. Je zit zelf vaak al zo lang in een bepaald patroon dat het best lastig is om op te sommen waar je eigenlijk allemaal last van hebt. Dus soms moet je even met je neus op de feiten gedrukt worden om dat te beseffen.

Je kunt op internet hele simpele testjes doen om een beeld te krijgen van het risico op burn-out of overspannenheid. Kijk bijvoorbeeld eens HIER

Dan is de volgende logische stap misschien om gelijk tot actie over te gaan en de symptomen te gaan bestrijden. En daar gaat het vaak fout.

Om te voorkomen dat je over een paar maanden weer terug bij af bent, zul je eerst moeten gaan achterhalen wat deze stress veroorzaakt.
Dit kan met je persoonlijkheid te maken hebben, maar ook met je omstandigheden, zowel werk als privé.

En dat is een lastig stukje wat veel mensen overslaan, omdat het misschien te confronterend is of omdat verandering eng is. Heel begrijpelijk, maar doorgaan op de oude voet werkt blijkbaar ook niet.

Je kunt zelf de oorzaken gaan onderzoeken of hiervoor hulp inschakelen.

Het is belangrijk om inzicht te krijgen in jouw triggers en hoe jij daarop reageert.
Dit inzicht kun je krijgen door bijvoorbeeld een week lang bij te houden welke stress-situaties je tegen bent gekomen, hoe je reageerde en hoe je je daarbij voelde.

Daarnaast geven patronen heel veel helderheid over je valkuilen. Maar hoe herken je die patronen?

Ga voor jezelf na wat je doet in een spannende situatie. Doe je vaak hetzelfde dan kan dat een patroon zijn, een veilige oplossing die ervoor zorgt dat je in hetzelfde cirkeltje blijft ronddraaien.

En, mijns inziens de belangrijkste:  stel jezelf eens de vraag of je gelukkig bent en waar je gelukkig van wordt. Misschien heel confronterend, maar ik zie het zo vaak dat mensen vast komen te zitten omdat ze hun hart niet volgen. Omdat ze liever in een ellendige situatie blijven zitten dan dat ze een stap richting het onbekende aan durven te gaan. Blijven hangen in bijvoorbeeld een baan of in een relatie waar je niet happy bent kost je zoveel energie en geluk.

Natuurlijk kan het ook helpen om professionele hulp in te schakelen in de vorm van een coach om jezelf te leren kennen. Hoe je die vindt?

Lees voor tips het blog: 'Hoe vind ik een goede coach?'

Hoe je het ook doet….mijn advies is: leer jezelf eerst goed kennen en handel daarna pas!

Zou je daar graag wat hulp bij hebben? Dat kan!

Gun jezelf 5 dagen de aandacht die je verdient. 

Warme groet,

Patricia